Blessuð börnin eru ansi ólík

Eldri sonur minn er á einhverju gæjastigi þessa dagana, allt snýst um að líta sem gæjalegast út. Það er derhúfan og ef hún er ekki með þá þarf að vera með greiðsluna í lagi. Svo er það leðurjakkinn sem er sko flottastur í dag, t.d. rigndi í morgun en nei, ekki séns að fara í regnjakka, bara töffarajakkann. Fór í stígvélum en buxurnar urðu að vera utanyfir. Samt er honum alveg sama um álit annarra, fer bara sínar eigin leiðir sem sést best á klippingunni. Flestum finnst þetta rosa töff en sumum ekki, en minn maður leiðir það algjörlega fram hjá sér.

Birtan mín er alltaf jafn hress og ákveðin. Húmoristi er hún mikill og algjör strákastelpa (hvaðan skildi hún hafa það) Henni var boðið í mat í gærkveldi til besta vinarins Arnaldar Goða. Þegar hann er ekki heima og hún getur ekki leikið þá er mín algjörlega vængbrotin. Ég held að við neyðumst til að fá okkur gæludýr þegar við komum heim því að mín er sú mesta dýragæla sem fyrirfinnst á hnettinum.

Við Ari Rafn fórum í gær í babymusik og var það rosalega gaman. Þar var sungið og leikið á hljóðfæri, ekta fyrir stuðboltann okkar. Förum 5 mánudaga í viðbót. Eftir sönginn var mömmó og hittumst við heima hjá Piu og litlu Hilde. Alltaf jafn gaman að hittast og spjalla.

Ari Rafn er mikill pabbastrákur og finnst pabbi sinn alveg rosalega fyndinn og skemmtilegur.

Við fórum í morgun í heimsókn til tilvonandi dagmömmu hans, okkur leist bara vel á. Við byrjum að fara í aðlögun 3. október og tökum þessu bara rólega því við höfum nú allan októbermánuð.

Mér finnst þið nú orðin frekar löt að kvitta hjá okkur, það er ekkert skemmtilegt að blogga ef maður fær engin viðbrögð, þá getur maður alveg eins hætt þessu.

Jæja, best að hætta þessu blaðri og sinna heimilisstörfunum.

Hafið það sem allra best. Ævintýrafararnir.